Interesuje mnie to, w jaki sposób funkcjonowanie poznawcze pracowników wiąże się z ich funkcjonowaniem zawodowym, w tym w szczególności z dobrostanem (wypalenie, zaangażowanie) i efektywnością pracy. W tym obszarze badawczym byłem kierownikiem grantu badawczego Preludium finansowanego z NCN oraz w ramach stypendium NCN Etiuda, odwiedziłem prof. Yoava Ganzacha z Tel-Aviv, University Cooler School of Management.
Badałem związek między inteligencją i pamięcią roboczą a zaangażowaniem w pracę, sugerując, iż funkcjonowanie poznawcze, może być postrzegane jako zasób osobisty pracownika w ramach teorii wymagań i zasobów pracy. Wskazywałem również, że bardziej sprawni poznawczo pracownicy nie są bardziej odporni na wymagania pracy i do rozwoju zaangażowania, tak samo jak ich mniej sprawni poznawczo koledzy, potrzebują zasobów pracy. Próbowałem wyjaśnić odnotowywany w literaturze negatywny związek między funkcjonowaniem poznawczym a wypaleniem zawodowym. Obserwacja ta wskazuje, że wyższe wypalenie wiąże się zwykle z niższym poziomem funkcjonowania poznawczego. Dotychczasowe wyjaśnienia tego fenomenu sugerowały, iż to wypalenie zawodowe może obniżać sprawność poznawczą, ja zaproponowałem, iż jest odwrotnie i to wysoki poziom funkcjonowania poznawczego chroni przed wypaleniem. W ostatnim czasie interesowałem się również nurtem badań nad tzw. neuroróżnorodnością, będąc współautorem propozycji modelu pozwalającego zrozumieć wypalenie zawodowe wśród osób z autyzmem oraz integrować te osoby w środowisku zawodowym. Podejmowałem także dyskusję nad rolą funkcjonowania poznawczego w selekcji pracowników, krytykując założenia metaanalizy przedstawionej przez Sacketta i wsp. (2022), a poddającej w wątpliwość wcześniejsze ustalenia co do istotnej roli testów funkcjonowania poznawczego w przewidywaniu jakości pracy.
Konrad Kulikowski 